اختلال اضطرابی؛ درد مزمن زندگی روزانه ما

من نمی­دانم نخستین بار چه کسی از این تعبیر زیبا استفاده کرد…

حسی که دقیقا این­چنین حالی را در بدن ما ترسیم می­کند. تشویش، نگرانی، بی قراری و…

انگار دیگر نمی­توانی آرام بگیری و یک گوشه بنشینی.

مصرف آرام بخش­‌های دارویی و حتی مخدر افزایش می­یابد و تو کنترلی در مصرف آن­ها نداری. هم دوست داری با کسی صحبت کنی و خود را خالی کنی، هم حوصله صحبت کردن نداری. وضع داخلی که عجیب ماجرا را به هم می­ریزد و می­شود غوز بالا غوز…

شاید اصطلاح علمی این حس را بتوان اضطراب یا دلشوره نامید.

حسی که شاید بسیاری از ما در بسیاری از مواقع و لحظات نه چندان خوش‌­آیند زندگی تجربه کرده‌­ایم.

زمانی که از ما دلیل آن را می­‌پرسند اکثر اوقات می‌­گوییم: نمی­دانم!!!

اما مگر می­شود دلیل همچین حالی را ندانست؟!

بله می­شود؛ چون منشأ پیدایش این احساس شاید هیچ دلیل بیرونی نداشته باشد.